seter irlandzki wzorzec
FCI setery irlandzkie

Standard
FCI Nr 120
SETER IRLANDZKI
KRAJ POCHODZENIA: Irlandia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 13.03.2001
TŁUMACZENIE: Czesław Kurowski, Renata Czechowska
PRZEZNACZENIE: pies myśliwski i rodzinny
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 7 - Wyżły
Sekcja 2.2 - Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Seter.
Wymagane próby pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Seter
Irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski.
Wywodzi się od Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego oraz psa nieznanej
rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie
wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera
Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał
Standard Rasy, a następnie organizował field trialsy i wystawy celem
jego ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy
Rasy.
Standard wraz ze Stylem Pracy stanowią opis wyglądu zewnętrznego oraz
zdolności użytkowych rasy. Z biegiem lat Seter Irlandzki stał się
wytrzymałym, zdrowym i inteligentnym psem o znakomitych walorach
użytkowych i wielkiej żywotności.
WYGLĄD OGÓLNY: Rasowy, o
szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie i
harmonijnie zbudowany.

ZACHOWANIE I TEMPERAMENT: Żywy,
inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny.
GŁOWA: Długa, sucha i nie za szeroka
między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości, o
równoległych krawędziach. Mózgowa część czaszki:
Owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem
potylicznym i wyniesionymi łukami brwiowymi. Stop: Wyraźny. Twarzowa
część czaszki: Nos: Koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub
czarnego, o szerokich nozdrzach. Kufa: Umiarkowanie głęboka, dość tępo
zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe.
Szczęki: Prawie jednakowej długości. Uzębienie: Zgryz nożycowy. Oczy:
Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże. Uszy:
Średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku
tyłowi, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach.
SZYJA: Umiarkowanie długa, dobrze
umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez śladu obwisłego
podgardla.
TUŁÓW: Proporcjonalny do
wielkości ciała. Klatka piersiowa: Głęboka, z przodu raczej wąska.
Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo przestrzeni dla płuc.
Lędźwie: Muskularne, lekko wysklepione. OGON: Umiarkowanej długości,
proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i
zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub
nieco poniżej.
KOŃCZYNY Kończyny przednie: Łopatki:
długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny. Łokcie: nisko
osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte ani
odstające. Podramiona: proste, ścięgniste, o mocnej kości. Kończyny
tylne: Tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od
biodra do stawu skokowego, zaś od stawu skokowego do stopy
krótkie i mocne. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy
skokowe: Ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz ani do
wewnątrz. Stopy: Małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione,
ściśle do siebie przylegające.
RUCH: swobodny, płynny, posuwisty;
głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale
prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą
odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn.
SZATA: Włos na głowie, przedniej
stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny. Na
pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i
możliwie nie kędzierzawy ani falisty. Frędzle na górnej
części uszu długie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg
długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy frędzle
rozciągające się na przedpiersie i szyję. Stopy dobrze owłosione między
palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa,
skracającego się stopniowo ku końcowi. Pióro i frędzle
powinny być proste i przylegające. Umaszczenie: Soczystokasztanowe, bez
śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak
również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie
lub czole nie powodują dyskwalifikacji.
WZROST: Wysokość w kłębie: Psy: 58 cm
- 67 cm (23 ins - 26,5 ins) Suki: 55 cm- 62 cm (21,5 ins - 24,5 ins)
WADY: Wszelkie odstępstwa od
powyższego standardu powinny być uznawane za wady i oceniane w
zależności od stopnia odchylenia.
UWAGA: Samce muszą mieć normalnie
rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.
Seter Irlandzki jako rasa myśliwska powinien posiadać
nie tylko doskonały eksterier, ale i silnie zakodowane cechy "użytkowe".
W naszej hodowli przykładamy dużą wagę do
równomiernego rozwoju obu cech. Zachęcamy
nabywców naszych szczeniąt nie tylko do udziału w wystawach,
ale i do uczestnictwa w sprawdzianach predyspozycji myśliwskich takich
jak Próby Polowe, Field Trialsy i konkursy Pracy
Wyżłów.
Zainteresowanym polecamy lekturę:
|