SETER IRLANDZKI

KRAJ POCHODZENIA: Irlandia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 13.03.2001
TŁUMACZENIE: Czesław Kurowski, Renata Czechowska
PRZEZNACZENIE: pies myśliwski i rodzinny
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 7 - Wyżły
Sekcja 2.2 - Brytyjskie i Irlandzkie Pointery i Setery, Seter.
Wymagane próby pracy

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Seter Irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi się od Setera Irlandzkiego Czerwono-Białego oraz psa nieznanej rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał Standard Rasy, a następnie organizował field trialsy i wystawy celem jego ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy

WYGLĄD OGÓLNY: Rasowy, o szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany.

ZACHOWANIE I TEMPERAMENT: Żywy, inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny.

GŁOWA: Długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości, o równoległych krawędziach. Mózgowa część czaszki: Owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym i wyniesionymi łukami brwiowymi. Stop: Wyraźny. Twarzowa część czaszki: Nos: Koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub czarnego, o szerokich nozdrzach. Kufa: Umiarkowanie głęboka, dość tępo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe. Szczęki: Prawie jednakowej długości. Uzębienie: Zgryz nożycowy. Oczy: Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże. Uszy: Średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach.

SZYJA: Umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez śladu obwisłego podgardla.

TUŁÓW: Proporcjonalny do wielkości ciała. Klatka piersiowa: Głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo przestrzeni dla płuc. Lędźwie: Muskularne, lekko wysklepione. OGON: Umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub nieco poniżej.

KOŃCZYNY Kończyny przednie: Łopatki: długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny. Łokcie: nisko osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte ani odstające. Podramiona: proste, ścięgniste, o mocnej kości. Kończyny tylne: Tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od biodra do stawu skokowego, zaś od stawu skokowego do stopy krótkie i mocne. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy skokowe: Ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz ani do wewnątrz. Stopy: Małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające.

RUCH: swobodny, płynny, posuwisty; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn.

SZATA: Włos na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny. Na pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i możliwie nie kędzierzawy ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy frędzle rozciągające się na przedpiersie i szyję. Stopy dobrze owłosione między palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa, skracającego się stopniowo ku końcowi. Pióro i frędzle powinny być proste i przylegające. Umaszczenie: Soczystokasztanowe, bez śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie lub czole nie powodują dyskwalifikacji.

WZROST: Wysokość w kłębie: Psy: 58 cm - 67 cm (23 ins - 26,5 ins) Suki: 55 cm- 62 cm (21,5 ins - 24,5 ins)

WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia odchylenia.

UWAGA: Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.

Seter Irlandzki jako rasa myśliwska powinien posiadać nie tylko doskonały eksterier, ale i silnie zakodowane cechy "użytkowe".

W naszej hodowli przykładamy dużą wagę do równomiernego rozwoju obu cech. Zachęcamy nabywców naszych szczeniąt nie tylko do udziału w wystawach, ale i do uczestnictwa w sprawdzianach predyspozycji myśliwskich takich jak Próby Polowe, Field Trialsy i konkursy Pracy Wyżłów.

Zainteresowanym polecamy lekturę:

• Regulamin Prób Pracy wyżłów
• Regulamin Field Trials`ów
• Regulamin Konkursów Pracy Wyżłów